Grondstoffenpaspoort: een must!
'Geld heb ik niet, maar spúllen….!' is een welbekende kreet. Zo gek nog niet. Want wat is meer waard in een economie waarin grondstoffen steeds schaarser worden? Een ding is zeker het gronstoffenpaspoort gaat uiteindelijk onze hele economie met haar waardeketens radicaal veranderen.
Het grondstoffenpaspoort leidt tot een nieuwe identiteit van landen. China, Rusland en de Verenigde Staten zijn nu nog de landen met een enorme grondstoffenvoorraden. Door deze grondstoffen te verhandelen, veranderen balansen over de wereld. Het grondstoffenpaspoort bepaalt in feite mede wat een land nu exact waard is. Hoe kan een grondstoffenpaspoort ons doen en laten veranderen, in een land waarbij de omloopsnelheid van goederen ieder jaar nog toeneemt? Waarbij de vernieuwing sneller gaat dan de veroudering?
Wat gebeurt er als het grondstoffenpaspoort van een gebouw bij aanschaf al bekend is, zodat we precies weten waaruit het gebouw exact bestaat en hoeveel grondstoffen er zijn opgeslagen? Worden er dan andere ontwerpkeuzes gemaakt en wordt het gebouw dan anders ontworpen, zodat het eenvoudig kan worden gedemonteerd? Hoe kijken financiers en accountants dan naar grondstoffen en gebouwen? Wordt een gebouw op die manier een waardedepot, een nieuw soort belegging van grondstoffen?
Biedt het paspoort een nieuw perspectief op leegstaande kantoren? Een plek en een samenvoeging van materialen die zijn onttrokken aan ons economische verkeer. Zal dit paspoort leiden tot een hernieuwde waardebepaling van bestaand vastgoed en leidt hiermee leegstand tot een andere discussie, in een maatschappij waarin grondstoffen schaarser worden?
Leidt een grondstoffenpaspoort tot duurzamer grondstoffenbeheer? Worden de afvalbergen hiermee verkleind, voorkomt het afvalverbranding en wordt leegstand van gebouwen op deze manier sneller opgelost? Vervangt het grondstoffenpaspoort in de toekomst het nu nog belangrijke bruto nationaal product van een land en zal in dit paspoort de toekomstbestendigheid van een land wordt uitgedrukt?
Must
Een grondstoffenpaspoort is een must om Nederland definitief te veranderen in een volhoudbare maatschappij. Het biedt ons inzicht in onze grondstoffen voorraad en daarmee een strategische economische voorsprong ten opzichte van onze buurlanden. Het biedt kansen om Nederland in versnelt tempo te verduurzamen naar een circulaire economie. Deze nieuwe zienswijze gaat veel kansen brengen. Het biedt bijvoorbeeld een heel andere kijk op uitdagingen het verduurzamen van de gebouwde omgeving.
Waar nu sloop-nieuwbouw financieel interessant kan zijn, is het vanuit de circulaire economie wellicht niet meer de beste keuze. Nu is sloop van een pand nog vrijwel altijd de minst aantrekkelijke optie. Een gebouw is altijd meer waard dan wat je eraan overhoudt wanneer je sloopt en de restmaterialen hergebruikt. Financiële waardeketens zullen radicaal kunnen gaan veranderen, door toename van grondstofwaarde. Waarbij eigenaarschap zal gaan veranderen in beheersrecht voor de tijdelijkheid en goed rentmeesterschap centraal staat.
Eén ding staat vast: grondstoffen nemen toe in waarde! In de nabije toekomst gaat er veel veranderen in het denken over grondstoffen. Vanuit maatschappelijk en financieel perspectief.
Gerelateerde artikelen, events & downloads
Reacties
Alleen een paspoort is niet voldoende. Wanneer er inzicht zou zijn in alle grondstoffen, maar deze zijn niet recyclable en/of toxisch dan is behoud van grondstoffen niet geborgd en/of worden toxische producten in de cyclus gehouden. In 2009 is PRP ontwikkeld om vooraf inzicht te krijgen in herkomst, samenstelling en reutilization-potentieel. met volledig inzicht keuzes maken in grondstoffen/materialen en constructies en toxiciteit en dit borgen in ontwerp, inkoop/aanbesteding en realisatie. PRP borgt contractueel de reutilization tussen opdrachtgever en alle betrokkenen in de keten en garandeert het behoud van grondstoffen.
Naast de recyclebaarheid en het toxisch gehalte, vraag ik me af wat er precies verandert. Onno schrijft vooral over de gevolgen op macroeconomische schaal. Ik studeer Industriële Ecologie, en nationale massabalansen kunnen inderdaad inzichten bieden waar het BNP volledig aan voorbij gaat. Maar is op microeconomisch niveau niet al ontzettend veel bekend? Onno, weet je niet precies hoeveel materiaal je in je projecten hebt verwerkt dankzij de BOM lijst? De grote uitdaging zit 'm in het verwaarden van dat materiaal. Niet-circulaire alternatieven zijn nog steeds (te) aantrekkelijk, omdat die business modellen verdraaid kosteneffectief zijn. Volgens mij moeten we vooral kijken hoe het 'circulaire business model' kan gaan winnen van het lineaire, en dan denk ik dat er belangrijkere obstakels zijn dat de informatievoorziening.
Lineair = gevolgen oplossen achteraf. Circulair = bewust juiste kiezen vooraf. Wanneer we overstappen op een circulair model zal de 'vraag' het aanbod sturen. Op een circulaire 'vraag' volgt een circulair antwoord (bij voldoende controle). De transitie vergt inspanning aan de 'vraag' kant bij ontwerp, materiaalkeuze, constructiekeuze, logistiek en realisatie. Na gebruik is de vooraf vastgelegde samenstelling van belang om de drempel tot reutilization nihil te maken tot het moment dat het inzicht van de (financiële) waarde van de grondstoffen het overneemt en de 'normale' marktwerking de motor achter grondstoffen behoud wordt. Let wel, de macro-economische schaal is niet meer dan het antwoord op de som der 'vragen' van micro- economieën.