Dagelijks vinden milieudelicten plaats. Afvalwater dat in de rivieren wordt geloosd, het dumpen van chemisch afval in het milieu en auto's die te veel CO₂ en NOx uitstoten of gewassen worden in straten waar dat niet mag.

Behoorlijk vervuilend, maar toch zijn dit niet altijd milieudelicten volgens de juridische zin van het woord. Milieuvervuiling mag, zolang het maar binnen de perken blijft. Ga je daar overheen, dan pleeg je een milieudelict. Een milieudelict wordt gezien als schade aan het milieu, waar natuurlijke hulpbronnen worden uitgeput en het milieu wordt verontreinigd. 

Hoe zitten dat dan met onze gebouwen? Gebouwen zijn vaak nog aangesloten op niet-duurzame bronnen en stoten daardoor CO₂ uit. Ze worden gerealiseerd met een overvloed van niet-hernieuwbare grondstoffen, waardoor natuurlijke hulpbronnen uitgeput raken. Dit geldt niet alleen voor het maken van gebouwen, maar ook voor de productie van auto’s, meubels en witgoed. Allemaal geaccepteerde milieudelicten.

Ik ben van mening dat wij als sector op de goede weg zijn om milieuvervuiling in de bouw drastisch te verminderen. Gebouwen worden zelfvoorzienend: dat zie je niet in de witgoedsector of auto-industrie. En we maken biobased woningen van hernieuwbare grondstoffen. Als je dat vergelijkt met andere sectoren zijn de bouw- en vastgoedsector nog zo slecht niet.

Toch kunnen én moeten we verder gaan. De luchtkwaliteit in Nederland is een van de slechtste van Europa. Laten we dit als kans zien. Woningen die geen CO₂ meer uitstoten. Huizen bouwen die lucht zuiveren. Woningen waar de luchtkwaliteit binnen beter is dan buiten.

Ik geloof in een toekomst die niet meer alleen negatieve impact minimaliseert, maar juist onze leefkwaliteit optimaliseert! 

Auteur Onno Dwars is genomineerd voor de eerste editie van de Green Leader Award. De uitreiking hiervan vindt plaats tijdens Provada, op 8 juni om 15.30 uur.