Als je niet weet wat je koopt, hoe kun je dat dan beoordelen/scoren binnen de aanbesteding en hoe kun je dat vervolgens verifiëren bij levering? Heel goed weten wat je koopt is niet alleen essentieel maar maakt de aanbesteding ook transparant en daarmee eerlijk. De beoordeling moet objectief zijn en volledig onderbouwd zijn, zonder persoonlijke of emotionele invloed van de beoordelaar. Het feit dat een niet-transparante aanbesteding niet per definitie eindigt in een rechtszaak is niet omdat de aanbesteding toch transparant was maar eerder omdat de inschrijver geen animo/geld/tijd/energie heeft om het niet-transparant zijn aan te tonen. De transitie naar transparant aanbesteden is daarom wellicht niet zo zeer 'beyond the rules' maar misschien eindelijk 'within the rules' waarbij alleen 'the rules' serieus toegepast worden. Er ligt ook een verantwoordelijkheid bij de inschrijvers zelf. Wanneer een uitvraag (en de daaraan verbonden criteria) 'vaag' is , stel daar dan kritische vragen over vooraf ipv 'voorzichtig' zijn met 'commentaar' om de scoringskans niet te verlagen. Door de vaag-factor te elimineren wordt de kans op eerlijke scoring juist groter. Ook de angst om met het stellen van vragen de spreekwoordelijke aap van de concurrent-inschrijver te leren klimmen is zeker niet altijd gegrond. Het clusteren van kennis is zeer gewenst. Niet alleen de kennis van het ontwikkelen en realiseren, maar vooral de kennis/ervaring uit de beheerfase. De meeste expertise hoe het NIET moet, zit bij die gebruiker die alle problemen al heeft ervaren en die voorkomen/opgelost kunnen worden in het aankomende project.