Op de locatie 'De Wijk van Morgen' vinden sinds enkele jaren praktijkgerichte bouwexperimenten plaats. De Wijk van Morgen is een initiatief van Hogeschool Zuyd, dat in 2006 ambieerde een Research & Development centrum voor bouw en nieuwe energie te realiseren.

Inmiddels zijn twee energieneutrale gebouwen op de locatie gerealiseerd.  In twee andere panden zullen studenten bio-based materialen gaan toepassen. Sinds het plan van Hogeschool Zuyd om een R&D-centrum op te zetten, houden HBO-, MBO-, en VMBO-studenten zich bezig met ontwerp en uitvoer van gebouwen, die als bijzonder kunnen worden omschreven.

Knik naar de zon
Het gebouw ‘Knik naar de zon’ is een passiefhuis met comfortabel binnenklimaat, met als opmerkelijk kenmerk dat het zelfvoorzienend is in energie. Er zijn verschillende maatregelen getroffen om aan de passiefhuis-eisen te voldoen. Zo is er een laagstroomnet in het gebouw aangebracht ten behoeve van de verlichting, zijn er pv-panelen op het dak geplaatst en werden twee prototypes geplaatst van een kleine, nieuw ontwikkelde windturbine.

Het weerstation van de Wijk van Morgen werd ten zuiden van De Knik geïnstalleerd, op ongeveer acht meter hoogte. Verder werden sensoren van Delta Ohm geïntegreerd in het PV-dak. De temperaturen, luchtvochtigheid, luchtventilatiesnelheid en andere kenmerken worden gemeten, waarmee uitgebreide analyses gemaakt kunnen worden over het rendement van de panelen.      

Bijzondere gebouwen
Vóór de zomer van 2013 werd het Flexhouse geopend, de opvolger van de toch al vooruitstrevende 'Knik naar de Zon', dat uit driekwart hernieuwbare grondstoffen, zoals hout en bamboe, bestaat. De andere twee gebouwen worden uit bio-based materialen opgetrokken. De hiervoor genoemde studenten presenteerden plannen voor moestuinen op daken. Ten slotte is er een begin gemaakt aan een materialentuin, waarin onder andere bamboe en maïs wordt ingeplant.

Kansen
Gabriël Bergmans, directeur van De Wijk van Morgen, legt de nadruk op de kansen van het initiatief: “We hebben hier de vrijheid 'out of the box' te denken en met nieuwe bouwvormen te experimenteren. Natuursteen kan over twintig, dertig jaar immers niet langer uit Indiase groeven worden gehaald en ook de voorraad rivierklei hier is eindig. Daarom onderzoeken we nu praktijkgericht hoeveel vierkante meter er voor hernieuwbare grondstoffen nodig is.”

Voortdurend leerproces
Bergmans concludeert: “Een ander onderzoek richt zich op vlas- en hennep, dat in isolatieplaten toepassing vindt. De Wijk van Morgen is dus eigenlijk een voortdurend leerproces, waarin we telkens een stapje verder gaan. Door falen niet te mijden kunnen we tot nieuwe toepassingen in de bouw komen.”