Voor wie het nog niet weet: de trend in duurzaamheid is allang voorbij. Het draait nu om levensvatbaarheid. Veel zaken in de bouw gaan ten koste van de levensvatbaarheid. Er zijn zoveel slechte voorbeelden om ons heen.

Neem een installatie op basis van frituurvet. Stimuleer je ongezond eten om daarmee je gebouw te verwarmen? Dat lijkt me geen goed teken. Of neem een concept als het Passief Huis. Bij deze bouwmethode krijg je een dermate zware isolatie dat er bijna geen luchtcirculatie meer is. Vooral tot één meter hoogte is er een onwaarschijnlijke hoge CO₂-concentratie. Met name voor kinderen is het qua gezondheid zeer bezwaarlijk om in zo’n Passief Huis te leven.

Deze zaken komen voor een groot deel voort uit onkunde. Iets is bijvoorbeeld een trend of er moet een goede epc worden gehaald. Hoe beter je isoleert, hoe beter de epc, is de algemene gedachtegang. Het gaat alleen ten koste van het binnenmilieu. Hoe waardevol alle labels voor de markt en haar gebruikers ook zijn, voor mij zijn het net condooms: als je ze gebruikt ben je safe. Of je nu de GreenCalc, het epc of GPR van een gebouw neemt, geen enkel label garandeert dat met een hoge score de levensvatbaarheid geborgd is.

De nieuwe 'green building' generatie - of hoe al die ‘duurzame’ gebouwen ook mogen heten - representeren uiteindelijk allemaal een oud gedachtegoed. Alleen vanuit een nieuw denken kun je tot nieuwe oplossingen komen. Niet werken met een boekje in je hand. Laten we de processen ondersteboven gooien, omdraaien en niet meer terugvallen in de oude paradigma’s. Het wachten is op de nieuwe visionairs. Laten wij nieuwe fouten maken.

Thomas Rau, architect

Meer informatie over het magazine