Heb je eindelijk zonnecellen op je dak gelegd en dan komt de volgende uitdaging er alweer aan: opeens moeten we allemaal #VanGasLos. In een dichtbebouwd stedelijk gebied met veel, heel veel belanghebbenden en weinig ruimte heb je de nodige uitdagingen om dit te realiseren. Ik neem je in deze expertpost mee in een verduurzamingsproject op kleine schaal met mooie ambities.

We blikken even terug. In 2008 betrok ik een appartement in een dicht bebouwd blok in de binnenstad van Amsterdam. Al snel kwam het plan om op het dak zonnecellen te plaatsen en deels de eigen benodigde energie op te wekken. Dit bleek echter wel veel handen en voeten in de aarde te hebben. Bijkomend nadeel was dat een VVE maar een keer per jaar in staat is echt een beslissing te nemen.

In het eerste jaar werd mijn voorstel welwillend beluisterd. Maar niet iedereen die net een appartement had gekocht wilde ook onmiddellijk weer geld investeren in een kleine energiecentrale. Mijn argumenten dat dit toch heel goed voor het milieu zou zijn vielen op dovemans oren. Sterker nog, ik kreeg de volgende uitspraak te horen: “Kernenergie is toch ook heel schoon?”

Daarom besloot ik om het volgende jaar een uitgebreid financieel plan voor te leggen, met informatie over wat de besparing zou zijn bij het toepassen van zonnecellen op het dak. Een buurman van me, een financieel adviseur, bracht het plaatje duidelijk en overtuigend over. Alle 35 eigenaren moesten meedoen, of het feest zou niet doorgaan. En het werd al snel duidelijk dat zeker niet iedereen mee wilde doen. Het voordeel van deze vergadering was wel dat er een select groepje steeds enthousiaster werd.

Onderzoeken

Met behulp van een installatiebedrijf lichtten we het jaar erop toe wat er op ons af zou komen als we doorzetten en ons dak vol leggen met panelen. Deze waren overigens inmiddels ook weer goedkoper en leverden meer rendement op. Vragen als ‘Hoeveel energie kun je opwekken?’, ‘Hoe verdeel je de energie?’ en ‘Hoe lever je deze aan de VVE?’ moesten onderzocht worden.

Ondertussen was er een groep van ongeveer 15 eigenaren, die besloten om mee te doen aan het initiatief. Bij de volgende jaarvergadering werd gevraagd of we het recht konden krijgen om het dak te gebruiken. We moesten daarvoor een contract met de VVE afsluiten en voor de groep zelfs de ideale juridische vorm gaan kiezen om dit überhaupt te kunnen doen. Op advies van verschillende juristen – die ook in ons pand wonen – werden we uiteindelijk een eigen vereniging, die contracten met onze VVE afsluit.

Groen licht

Na een jaar voorbereiding overhandigden we de contracten en de statuten van onze vereniging aan de VVE, om groen licht te krijgen voor het gebruik van het dak. We moesten een extra verzekering afsluiten voor mogelijke schade aan het dak en andere aansprakelijkheden. Gelukkig hadden we dit al uitgezocht. In Nederland waren er geen verzekeringen die dit wilden verzekeren, omdat we te klein waren.

Wederom een jaar verder hadden we alles geregeld. Uiteindelijk ging de VVE zonder tegenstemmen akkoord. Dat betekende dat we mochten beginnen met het plaatsen van de installaties. Het succes was drievoudig. Allereerst wekken 12 appartementen sindsdien ongeveer 50% van hun eigen energie op. Daarnaast werd de installatie, door de vertraging om alles geregeld te krijgen, nog efficiënter. Ten slotte waren we de tweede vereniging in Amsterdam – voor zover we weten – die dit voor elkaar heeft gekregen. Dit alles binnen een gesloten dicht bouwblok met een VVE die er heel kritisch over was. De champagne kon dus open.

En nu? Wij zijn nu op zoek naar mogelijkheden hoe we van #VanGasLos kunnen, zonder mega-investeringen waar iedereen zo bang voor is. Hopelijk gaan we nu iets sneller dan ons pv-cellen traject. Ik heb de groep inmiddels leren kennen en ik ben ervan overtuigd dat ons dit gaat lukken. Uitdagingen zijn ervoor om opgelost te worden. Bij tips houd ik me graag aanbevolen: heb jij een dergelijke situatie meegemaakt of kun je je verplaatsen in mijn situatie en heb je hierover een opmerking of tip? Laat het me weten in een reactie.