Bijna elke toeleverancier in de bouw- en vastgoedsector heeft een verhaal over duurzaamheid of probeert een graantje mee te pikken van dit onderwerp. Hoe objectief zijn de verhalen en wat moeten we wel of niet geloven?  

Over het algemeen blinken aannemers niet uit als initiators van duurzaamheid. Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk. Op conceptniveau werken ze aan toekomstbestendigheid, maar bij de keuze voor duurzame bouwmaterialen mogen ze nog wel een stap maken. Is het dan niet vreemd dat deze groep opeens massaal vertegenwoordigd is in de ABN AMRO Duurzame 50?

Er zijn veel bedrijven die een interessant verhaal hebben en die ook daadwerkelijk het verschil kunnen maken. Vooral de jonge startups geven een mooie impuls. De vraag blijft hier alleen in hoeverre de markt deze partijen ook omarmt, want we willen wel dat ‘duurzaam’ verder gaat dan de eerste 4 letters, maar is dat in de praktijk ook zo? Het is maar goed dat er veel ‘believers’ zijn, of dat nu Thomas Rau of Michel Baars is. Ze staan toevallig beiden in de top 3 van de ABN AMRO Duurzame 50 en verspreiden op dit moment het duurzame woord, ofwel ‘The story’.

Overigens is ‘duurzaam’ niet nieuw: we hebben al meerdere jaren duurzaamheid verweven in verschillende vormen van certificering. Op Europees niveau werken we toe naar een Internationale Milieudatabank en commerciële initiatieven als BREEAM leggen de nadruk op de verduurzaming van vastgoed. Waarde koppelen aan duurzaamheid is al een tijdje een brede ontwikkeling in de markt en dat is goed!

Laten we wel opletten dat er geen weeffouten in dit systeem komen en dat we niet opeens een vorm van downcycling meer waarderen dan producten met een aanzienlijk langere levens- of gebruiksduur. Die kant lijken we op te gaan, en dan wordt duurzaamheid weer verwarrend.

De bakker

De kop van deze blog is ‘Wij hebben een interessant verhaal’. Kent u die bakker die van overgebleven sneetjes brood weer een deeg ging maken om er nieuwe witte kadetjes van te bakken? Dat zou toch fantastisch zijn; naast een groenbak ook een broodbak en alles wordt Cradle to Cradle weer verwerkt. Die bakker zijn wij! Maar we bakken geen brood, we ‘bakken’ een homogene EPDM-folie voor o.a. waterafdichting op daken, in gevels en bassins.

In ons vakgebied hebben we het niet meer over bloem en deeg, maar maken we het wat spannender met elastomeren en plastomeren. De strekking is hetzelfde: materiaal dat nu verwerkt wordt als een langdurige en duurzame EPDM-afdichting op onder meer daken, kunnen weer gerecycled worden in ons productieproces.

Gewoon doen

En het mooiste van onze story is: het is geen businesscase, we doen het gewoon! Wij zijn niet genoodzaakt om op dit moment oudere dakbedekkingen van 20 of 30 jaar retour te halen, omdat het dak einde levensduur is. Onze daken overstijgen die jaren met gemak. Vanuit certificering voelen we die noodzaak wel: recycling is hot en scoort goed voor een duurzaam certificaat. Certificering is wel degelijk een businesscase geworden.

Nog even terugkomend op die weeffouten: het produceren van een bouwmateriaal dat aanzienlijk langer meegaat dan de benchmark, is niet meer voldoende. “Hoezo?”, hoor ik u denken. Sinds wij met LCA-berekeningen een hoge waarde geven aan het terughalen en recyclen van afgeschreven materialen, is het oprecht produceren van een duurzaam product niet meer voldoende. We moeten recyclen, ook als er niets te recyclen is!

Op het lijf geschreven

De circulaire economie is ons, als producent van een homogene EPDM dakbedekking, op het lijf geschreven. Wij hebben hier oprecht een interessant verhaal te vertellen.
Maar pas op: laat duurzaamheid geen businesscase worden, laat het een mooi verhaal zijn dat in de praktijk wordt gebracht. Wij doen het dit jaar voor de 50ste keer, want al zolang wordt onze EPDM-dakbedekking al in Nederland toegepast. Ons verhaal is zuiver, wij drukken elk jaar gewoon op de ‘repeat button’.