Bas Hasselaar is projectmanager bij SBRCURnet en bouwt de komende maanden een Active House in Den Haag.

Laat ik beginnen met een bekentenis: ooit begon ik bouwkunde te studeren met de ambitie om architect te worden. Ik kwam er echter al vrij snel achter dat mijn kwaliteit niet lag bij het maken van een interessant ontwerp, maar bij het maken van een goed gebouw.

Dat laatste zal ik even toelichten. Ik ontwerp vanuit een ingenieursbenadering. Prestaties zijn voor mij het uitgangspunt en het gebouw moet zich daaraan aanpassen. Form follows function. Op zich prima, maar ik mis daarbij het creatieve je-ne-sais-quoi, waardoor mijn ontwerpen allemaal vrij saai zijn. Ik zou daarom nooit een goede architect zijn geworden.

Duurzaam bouwen

Ik heb wel een duidelijke mening over wat een goed gebouw is. Duurzaam bouwen is mij met de paplepel ingegoten. Vanaf mijn 1^e jaar op de universiteit, nu 17 jaar geleden, ben ik mij meer en meer gaan verdiepen in de verschillende facetten van duurzaam materiaalgebruik, watergebruik, energiegebruik, bouwfysica en installaties en de effecten op comfort en binnenmilieu.

Active House

Waarom vertel ik u dit? Ik ga (samen met mijn vrouw en twee kleine kindjes) een huis bouwen. Een Active House, als een van de eersten in Nederland. Met bovenstaande introductie wil ik een achtergrond schetsen over mezelf zodat u als lezer een beetje een beeld kan vormen over wat voor persoon ik ben en waarom ik de beslissingen neem zoals ik ze genomen heb. Dit blog is de eerste in een serie, waarin ik verhaal doe van het proces dat begint met de ideevorming en (hopelijk) eindigt in een van de meest duurzame, comfortabele, gezonde en energie-efficiënte woningen van Nederland. U kunt mij in ieder geval niet betichten van gebrek aan ambitie!

Hoe het begon

Ik vermoed dat iedereen die bouwkunde heeft gestudeerd, diep in zich een sluimerend verlangen heeft om ooit eens zijn eigen huis te ontwerpen en te bouwen. Ik in ieder geval wel. Al bijna 15 jaar steekt het zo nu en dan eens zijn kop op: dan schets ik wat en vergeet ik het weer. Vormen en afmetingen veranderen door de jaren heen. Naarmate mijn kennis over duurzaam bouwen en binnenmilieu groeit, schuiven ook mijn ideeën. En toen – in 2011 – liep ik bij toeval tegen plannen van de gemeente Den Haag aan om de meest duurzame wijk van Nederland te realiseren. In de Erasmushove worden 25 vrije kavels uitgegeven zonder welstandseis, maar met de verplichting om met een EPC van 0 (of equivalent aan duurzame maatregelen) te bouwen. Voorzichtig begonnen mijn plannen wat meer vorm te krijgen. Stel je voor…

Crisis

Het liep echter niet storm met de kavels. We zaten natuurlijk midden in de crisis en kennelijk was de eis van EPC=0 voor veel potentiële bouwers een voorwaarde waarop ze niet zaten te wachten. Ik had geen zin om jaren lang tussen lege, verwaarloosde kavels te moeten wonen, dus ook ik keek de kat uit de boom.

Elf maanden gingen voorbij zonder dat er veel gebeurde, behalve dat ik bleef schetsen. Toen gaf de gemeente Den Haag opnieuw een serie zelfbouwkavels uit en werd met veel publiciteit bekend gemaakt waar vrije kavels beschikbaar waren. Ineens ging het hard! Ik werd gedwongen een besluit te nemen: blijf ik dromen of ga ik het grote avontuur tegemoet?

En nu?

De uitkomst zal geen verrassing zijn, aangezien u nu deze blog leest: ik nam een optie op een kavel. Ineens werd het menens. Kan ik de daad bij het woord voegen en mijn ideeën waarmaken over hoe een goede woning functioneert en leeft?