Na mijn sabbatical kijk ik met nieuwsgierigheid naar het spanningsveld tussen mijn vakgebied ‘bouwfysica’ (comfort creëren in gebouwen) en mijn hobby ‘persoonlijke ontwikkeling’ (uit mijn comfortzone gaan). Hoe werkt dit in mij en hoe werkt dit in onze huidige bouwpraktijk?

Foto bovenaan door: Liesbeth Bouwens

Weerstand wordt overvloed

Tien dagen lang meer dan tien uur per dag mediteren in een stille kloosteromgeving. Tien minuten springen op platte voet met mijn armen naar de hemel reikend om daarna, nog steeds met de armen omhoog, een kwartier volledig stil te staan. Een halfuur lang alle emoties, die diep weggestopt in mij zijn opgeslagen, eruit schreeuwen en uiten. In mijn jeugd aangeleerde overlevingspatronen, die me nu niet meer dienen, onder ogen komen. Daarbij de bevrijding bewust in mezelf zoeken in plaats van alles onbewust op een ander te projecteren. Steeds weer voelde ik een flinke weerstand om een sessie in te gaan. Telkens weer gaf het een bijzondere ervaring van overvloed als ik eruit kwam.

Zuinig met energie

In mijn werk zie ik dat hetzelfde mechanisme automatisch in werking treedt. Mijn verslaving om met zo min mogelijk energie (tijd, geld, inspanning) een vraagstuk op te lossen. Met ons kapitalisme aan het stuur: “Copy-paste, dan verdien je het meest”. Dit heb ik altijd zo gedaan, hoezo zou ik het nu ineens anders doen? Ik verzuim met aandacht te luisteren naar wat anderen inbrengen en wat de specifieke situatie vraagt. Ik weet al welk gebaand pad ik weer in wil slaan. Treuzelen is onzinnig. De bouw moet door. In het moment kost het het minste energie en lijkt de ‘opbrengst’ het grootst. Ik vergeet dan alleen dat het vaak ook het minste energie levert en maakt dat we terughouden om te innoveren.

Perspectief in rijkdom

Ook al voel ik weerstand in me, ik neem me voor me open te stellen. Geduldig te luisteren naar de context van het vraagstuk en ieders standpunt, perspectief en expertise. Samen definiëren we dan wat de vraag achter de vraag is. Bij het beantwoorden van de vraag houd ik mijn nieuwsgierigheid aan en zet ik de deur open voor nieuwe mogelijkheden. Door de aangedragen oplossingsrichtingen komen we gezamenlijk tot het antwoord dat includerend en overstijgend is. Ofwel wat alle goede elementen samenbrengt en leidt tot de win-win. De uitkomst die de opdrachtgever en de gebouwgebruikers geeft wat ze verdienen. We kijken elkaar aan en stellen vast dat dit wat extra inzet vergde, maar dat we ons ook veel energieker voelen. Er ontstond ineens energie, creativiteit en inzicht in overvloed. Een perspectief in rijkdom. We innoveren.

Bewerkte foto van Katee Lue

Stretchzone

Door in beweging te komen zetten we vanuit de comfortzone een stap in de stretchzone. We trainen onze denkspieren, waardoor we onze comfortzone oprekken. De volgende keer gaat dit alweer veel gemakkelijker en kunnen we weer een stap verder zetten. Ook al is het elke weer verleidelijk om op te geven en ons terug te laten zakken. Weg pijn, weg ongemak, welkom onbevredigd gevoel. Als we onze mindset terughouden, dan blijven we hangen. Wie doet wat hij altijd deed, krijgt wat hij altijd kreeg. Tijd dat ‘mindset’ onderdeel wordt van aanbestedingen en dat we elkaar daar tijdens een traject op aan mogen spreken. Onder de streep levert dit vooruitgang en energie.

Goed voor jou, mij én de wereld

In het grote plaatje gaat het ook niet over energie besparen, er is meer dan voldoende natuurlijke energie (zon, wind) aanwezig. De vraag is hoe we deze overvloed beschikbaar krijgen en gaan inzetten. Hoe laten we ons beperkend perspectief van energiezuinigheid, economiseren en bezuinigen los? Het gaat erom dat we gebouwen creëren die goed zijn voor zijn gebruikers én de wereld. We leggen helaas vaak genoeg nog onbewust de focus op normen, regeltjes, zekerheid, geld, status, spelletjes en ego’s. Mijn vele meditatie-uren, reflectie en emotioneel lichaamswerk hebben me afgelopen jaar geholpen dit voor mezelf helder te krijgen.

Delen is vermenigvuldigen, dus ik nodig jullie van harte uit om naar de themamiddag ‘Back to basics’ van de NVBV te komen woensdag 2 oktober in Rotterdam. Vanuit de verschillende bouwfysische disciplines gaan we daar de stap uit de comfortzone zetten.