Bouwend Nederland heeft onderzoek laten doen naar de animo bij woningeigenaren voor energiebesparing. Met als conclusie: er is weinig animo energiebesparing bij woningeigenaren.

Woningeigenaren zien maatregelen om energie te besparen vooral als lastig en duur. Als er al maatregelen worden getroffen zijn het vaak enkelvoudige maatregelen, vrijwel nooit wordt gekozen voor in één keer goed. Voorzitter Maxime Verhagen geeft als reactie "niet tornen aan de salderingsregeling". Een oneliner, maar geen reactie waaruit visie blijkt. Is de oplossing niet dat we lering moeten trekken uit wat de woningeigenaren bedoelen met lastig en duur? Willen we de bewoner enthousiast krijgen, dan moeten we als bouwsector gezamenlijk met de overheid optrekken, werken aan bewustwording en een aanbod presenteren dat ontzorgt en woonlasten zekerheid biedt.

Gezamenlijke verantwoordelijkheid

We weten dat het gebruik van fossiele brandstoffen sinds de zestiger jaren van de vorige eeuw fors is toegenomen en daarmee de uitstoot van het schadelijke CO-gas. CO₂ draagt in belangrijke mate bij aan de klimaatverandering en opwarming van de aarde. Natuurlijk kunnen we ons beschermen tegen de stijging van de zeespiegel door dijken te bouwen en te verhogen, wij wel. Onze verantwoordelijkheid gaat verder dan alleen ons land en onze generatie. Het is niet zonder reden dat in Europees verband is afgesproken dat in 2050 de gebouwde omgeving energieneutraal moet zijn. Als we voor ogen houden dat de gebouwde omgeving verantwoordelijk is voor circa 70% van de CO₂-uitstoot, dan moeten we nu toch in beweging komen en de handen in elkaar slaan. Het is immers een gezamenlijke verantwoordelijkheid.

Veel woningeigenaren zijn bezorgd over de klimaatverandering en de gevolgen daarvan. Het besef dat daar wat tegen gedaan moet worden is er, echter is de correlatie tussen micro en macro wel duidelijk. Mijn gedrag en het wereldwijde klimaatprobleem, ik kan er wat aan doen! Als we dat bij de woningeigenaar tussen de oren krijgen en dat koppelen aan verbetering van het wooncomfort en woonlastenzekerheid komt hij naar mijn overtuiging in beweging.

Niet rollebollend over straat, maar ieder zijn rol

Voor onze overheid zie ik als rol dat het voortouw wordt genomen als het gaat om bewustwording en het leggen van verbanden tussen micro gedrag en macro gevolgen. Daarbij kan de overheid stimuleren door het slim inzetten van het belastinginstrument. Wij burgers vinden het onrechtvaardig dat investering in woningverbetering naar energieneutraal kan betekenen dat we een hogere OZB-aanslag krijgen. Het waarderen van deze investering door de OZB te koppelen aan de labelsystematiek, zoals de Amsterdamse raad heeft voorgesteld, is daarop een prima antwoord. Landelijk kan de energiebelasting als stimulerende maatregel worden ingezet door net als bij de inkomstenbelasting te werken met verbruikschijven en daarop een progressief percentage te heffen. De eerste 2000 kWh het laagst belasten en vervolgens in stappen van 2000 kWh omhoog.

Als partners in bouwkolom kunnen we laten zien dat we begrepen hebben wat de eigenaar bedoelt met lastig: door het doen van een integraal aanbod, waarbij de woningeigenaar maar met één contactpersoon te maken heeft en tijdens de uitvoering een weekje naar de zon wordt aangeboden. Natuurlijk moet ook de financiering deel uit maken van het integrale aanbod, evenals garantie en woonlastenzekerheid voor 15 jaar.

Variatie of eenheidsworst

Woningeigenaren die zelf hun woning hebben laten bouwen, hebben hun woonwensen en de eigen ‘smaak’ in het woningontwerp gestopt waardoor het hun ‘thuis’ is. Juist die variatie in architectuur wordt gewaardeerd. Als beslisser willen we wat te kiezen hebben, immers: wie betaalt, die bepaalt! Op deze wens kunnen we inspelen door als aanbieder binnen ons pakket meerdere varianten en opties aan te bieden. En natuurlijk marktwerking, ja we willen meer offertes. Ook dat kan, binnen de bouwketen verenigen we ons in meerdere consortia zodat de woningeigenaar ook hierin niet wordt belemmerd. De kern blijft dat het aanbod integraal is! Via 1 contactpersoon wordt de bewoner ontzorgd en zekerheid geboden. Natuurlijk, voor niets gaat de zon op. Ook daar moeten we helder over zijn en zekerheid geven over de maandelijkse woonlasten.

Lastig en duur?

Ontzorgen en de financiering uit handen nemen. Zekerheid over de woonlasten en geen stress tijdens de uitvoering. Wie wil dat niet, verbetering van het wooncomfort en daarmee een bijdrage leveren aan de leefbaarheid van onze aarde. Daar heb ik wel een bedrag per maand voor over. Is niet tornen aan de salderingsregeling dan geen goed advies? Het is slechts een enkelvoudige maatregel. De opgave waar we voor staan, vraagt juist om een integrale aanpak.

Wim Hijmissen is commercieel directeur bij Brink Climate Systems. Deze visieblog is ook verschenen op BrinkClimateSystems.nl.