De bekende uitzondering daargelaten, is iedereen op de een of andere manier wel bezig met ‘duurzaam-zijn’. Dankzij de koplopers zijn ook steeds meer volgers zich bewust van de noodzaak om anders met natuur, milieu en de aarde om te gaan. Duurzaamheid gaat allang niet meer alleen over energie, maar ook over duurzame samenwerking, duurzaam hergebruik, duurzame vloeren, duurzame buitenruimtes, duurzame innovaties, en zo kan ik nog wel even doorgaan…

Toch zit er een dikke adder onder het gras, en dat is de nog altijd zeer dominante factor ‘financiën’. Zoals recent bij zonnepanelen. Weinig burgers hebben bezwaar tegen plaatsing van eigen panelen op het eigen dak, vooral als je tegen een zeer aantrekkelijke prijs panelen uit China kunt kopen. En als die zich binnen een paar jaar terugverdienen, waarom niet?! Geen wonder dat de beoogde importheffing op diezelfde Chinese panelen voor een schok zorgde. De vraag is of dit meteen de doodsteek voor zonne-energie betekent, of dat we bereid zijn de terugverdientijd wat op te rekken.

Donorskelet
Een veel fundamentelere vraag is hoe we de nog altijd toenemende bevolkingsgroei en dito welvaartsbehoefte gaan bijbenen. De opgave zit vooral in het beperken van brandstof- en energiegebruik en het terugdringen van het gebruik van primaire grondstoffen. Ieder initiatief op dat gebied moeten we omarmen. En dat gebeurt gelukkig steeds meer. Ik merkte dat zelf aan de vele reacties op ons onderzoek naar het Donorskelet: het hergebruiken van bestaande maar overbodig geworden constructies in nieuwe gebouwen. Ik schreef daar mijn vorige bericht over.

Vanuit de simpele gedachte dat de handel in tweedehands spullen via Marktplaats-achtige media een enorme vlucht heeft genomen, lijkt het mij dat ook tweedehands constructies een kans van slagen hebben. Uitdagingen zijn er zeker nog. De belangrijkste is, daar heb je ‘m weer: geld. Puur op basis van de directe aanschafkosten is hergebruik nu duurder dan nieuw. Ga maar na: er moet gedemonteerd worden en de gedemonteerde onderdelen moeten in orde worden gemaakt voor hergebruik.

Milieukosten
Maar kijk je ook naar de milieukosten dan komen hergebruikte constructies beter uit de bus. Hoe veel beter precies onderzoeken we nu. In ons eigen kantoor hebben we de bestaande staalconstructie overigens onbehandeld gelaten. Het contrast tussen het bestaande en de nieuwe elementen die eraan zijn toegevoegd, geven het pand een extra dimensie. De reacties van bezoekers zijn zonder uitzondering positief. Ook die architectonische waarde van hergebruik is ‘geld’ waard.

Ik geloof in de toekomst van hergebruik, op vele zo niet alle vlakken. Het zal u dan ook niet verbazen dat ik het bij de renovatie van mijn eigen woning ga toepassen. Juist het contrast tussen de oude woning uit 1928 en de moderne, strakke uitbreiding levert meer op dan de som van beiden. Een project ook dat uitermate geschikt is om een tweedehands constructie te gebruiken. Nog niet voor iedereen is dat logisch. Het kost tijd om partijen te overtuigen van het nut. Het kost nu nog moeite om tweedehands constructieonderdelen daadwerkelijk te vinden. En het kost tijd en moeite om ze daadwerkelijk op de bouwplaats met elkaar te verbinden.

Aanloopproblemen zeg ik u, meer niet. Want lukken zal het!