Ik heb een bijzondere week achter de rug. Een week van veel discussie en nieuwe inzichten. Het is goed dat ik nu een weekje weg ben uit Nederland. Ik heb de tijd nodig om alles wat werd gezegd een plek te geven. Maar nu al weet ik dat ik, wanneer alles een beetje is bezonken, er een stuk verder mee kom. Dan zal er weer een (klein) puzzelstukje zijn gelegd van het antwoord op de vraag die me nu al tijden bezighoudt; Hoe je van duurzaamheid in de bouwsector iets maakt wat mensen heel graag willen. Om welke reden dan ook.

Maar zover is het nu nog niet dus ik kan in deze blog helaas geen diep inzicht helder neerleggen. Ik wil wel graag een van de richtingen van mijn denken beschrijven. Wie weet leidt dit tot leuke discussies. Die denkrichting komt er in het kort op neer dat het van belang is te weten, voordat je gaat samenwerken, wat in grote lijnen de aard is van de personen met wie je te maken hebt. Dit geldt zeker wanneer het een project is dat is gericht op innovatie. Lange tijd was ik ervan overtuigd dat je dit soort projecten het beste kunt aanvliegen met in meerderheid op verandering gerichte personen. Sinds enkele jaren realiseer ik me echter meer en meer dat voor een succes in de praktijk van de innovatieve en creatieve gedachten een divers scala aan mensen nodig is. Waar ik me echter nog niet zo van bewust was, is dat je de onderlinge verschillen moet kennen omdat je anders eindeloos langs elkaar heen aan het praten bent. Met soms iritatie tot gevolg.

Meerwaarde
Een van die momenten dat ik me dit realiseerde deze week was toen ik een collega probeerde te betrekken bij het Dutch Canadian Sustainable Building & Planning Network (werktitel!) dat ik met een aantal mensen heb opgericht. Dit netwerk ontstond na een leuke ervaring in de samenwerking tussen beide landen. Vanuit het enthousiasme dat die ervaring opleverde, ontsproot het idee van een netwerk. Steeds meer mensen sloten zich er bij aan zonder precies voor ogen te hebben wat het nu concreet zou moeten inhouden. Langzaam, we zijn nu anderhalf jaar verder, groeien we daar naar toe, middels een proces waarin structuur tot nu toe ontbrak en hindernissen werden getackeld op het momen dat ze zich voordeden. En wat vroeg die collega mij? Wat is het plan dat aan het netwerk ten grondslag lag, hoe ziet de begroting er uit en hoe kan het dat jullie al zijn begonnen voordat begroting en plan duidelijk zijn? Ik raakte een beetje geïrriteerd door zijn zakelijke benadering (we zijn toch lekker enthousiast bezig?) en hij waarschijnlijk op zijn beurt weer door mijn reactie. Maar natuurlijk had hij helemaal gelijk met zijn vragen. Hij is alleen een totaal ander type mens dan ik en hij vliegt daarom ook een uitdaging als deze op een totaal andere manier aan. Het een is niet beter dan het ander. Als er niet komt waar hij naar vraagt is het project tenslotte ten dode opgeschreven. Samenwerking met hem heeft grote meerwaarde. Hij is beter in het een en ik in het ander. Het vervolg van het gesprek verliep na dit inzicht veel beter.

Praktijk?
Succesvolle innovatie vereist dus een goede samenwerking tussen mensen met verschillende inzichten, visies en benaderingen. En wat die verschillen zijn, moet je in grote ljinen op voorhand weten. In theorie wist ik dat heel goed. We hebben er zelfs vanuit Nyenrode een leuk boekje over geschreven: Mastering Three (met Henk Diepenmaat en Joost van Ettekoven). Maar ervaren is toch weer heel anders dan iets bedenken, luidde dus mijn conclusie van deze week. Joost en Henk organiseren ervaringen op dit vlak in een workshop die van ons boekje is afgeleid. Ik heb alleen brokjes daarvan meegemaakt maar ga de eerstvolgende keer echt meedoen. Kijken of de praktijk echt wordt benaderd. Ik weet nu hoe deze voelt.

Anke van Hal is hoogleraar Sustainable Building & Development op Nyenrode en hoogleraar Sustainable Housing Transformation aan de TUDelft en expert binnen het Kennisplatform Duurzaam Gebouwd.

Foto: Hannah Anthonysz