Als iets in ons land de gemoederen bezighoudt is dat wel de strijd met onze oosterburen. We hoeven geen kampioen te worden, als we maar winnen van de Duitsers.

We zien het zelfs nu ook al ontstaan rond het thema ‘energiebesparing’. Zo plaatste SP Tweede Kamerlid Paulus Jansen op Twitter onlangs: “@PaulusJansen In #Duitsland vindt 80pct inwoners #energielabel (zeer) belangrijk, in #NL 45pct. Waar zou dat toch aan liggen? #fail #energiebeleid.”

Met mijn beperkte bestuurlijke sensitiviteit beoordeel ik deze vraag als retorisch, geholpen door #fail. Maar verliezen we dan echt van de Duitsers? Tijdens een recent bezoek aan de plaats Bottrop in Nordrhein Westfalen (18 miljoen inwoners) op initiatief van Rockwool werd uitgebreid stilgestaan bij het energiebesparingsprogramma van de KfW Bankengruppe, waarbij woningcorporaties en woningeigenaren gebruik kunnen maken van een degelijk stimuleringsprogramma, bestaande uit goedkope leningen en ‘grants’ voor woningverbetering. Hoe beter het eindresultaat, hoe gunstiger de regeling.

Dat het daarbij om forse bedragen gaat is duidelijk. De omvang van het programma is jaarlijks zo’n 1,5 miljard euro en er kunnen grote bedragen worden geleend, zelfs het gehele bedrag van de verbouwing. “Es gelingt nur wenn es wesentlich ist”, bracht mijn gastheer van Rockwool tijdens de netwerkborrel in en hij was niet dronken. Het geld wordt door KfW doorgezet naar de ‘Privatbanken’, waar de klant terecht kan voor benutting van deze regeling.

Dat kost dus en paar centen, zou je zeggen. Maar het onderzoeksinstituut Jülich kwam met verrassende resultaten: voor iedere euro van deze regeling vloeit vijf euro terug in de staatskas, puur op basis van het economisch effect in de bouw. Bovendien creëerde of behield de regeling in 2011 250.000 banen. En dan nog maar te zwijgen van de woordkeuze: Energiewende, wat het proces mooi weerspiegelt: de ommekeer in ons energiegebruik.

Dus Paulus Jansen: we staan inderdaad achter. Maar voor mij hoeven we niet zo nodig te winnen van de Duitsers. Met een gelijk spel ben ik al tevreden.

Tekst: Chris Bruijnes