Vergeten we de kleintjes niet?

Auteur: Benno Nijenhuis

Zembla liet zich eind mei weer van haar beste journalistieke kant zien met de rapportage ‘Brandgevaar bij gebouwen’. Uit het item bleek maar weer dat het toch wel lastig is om Nederlandse Bouwregelgeving aan het grote publiek uit te leggen.

Gedurende de uitzending vertelt de voice-over dat ze langsgaan bij de woordvoerder van de piepschuimindustrie. Een schets van hoe dit interview ongeveer liep:

Zembla: “Waar wordt het nou van gemaakt?”
Woordvoerder: “Van styreen, een product uit de petrochemische industrie”
Zembla: “Een aardolieproduct?”
Woordvoerder: “Ja, een aardolie product”.
De voice-over vult vervolgens aan: “En aardolie is van nature licht ontvlambaar.”
Woordvoerder:  “EPS is niet brandbaar, deze is vlamdovend”
Zembla:  “Het is niet brandbaar volgens u?”
Woordvoerder:  “Het is niet brandbaar.”
Zembla: “Bent u daar zeker van?”
Woordvoerder:  “Daar ben ik helemaal zeker van.”

De uitzending gaat vervolgens verder in Londen, waar de beweringen worden gecontroleerd. U raadt het al: een negatieve professor en een paar schokkende beelden van de hoogbouwbrand aldaar en het kwaad is geschied. De brancheorganisatie probeert het nog wel met een verklaring op haar website, maar ook hier is de goodwill natuurlijk geschaad.

Een traditioneel voorbeeld van gelijk hebben en gelijk krijgen. Vaak vergeten wij maar al te vaak - en dan spreek ik met name de technische professionals aan - wie wij toespreken. We stellen ons wellicht niet de vraag wie op dat moment onze stakeholders zijn en of zij wel begrijpen wat we ze vertellen.

Geen commentaar

Het publiek van Zembla is natuurlijk niet de traditionele bouw professional, het is de consument. Bij een andersoortig programma ‘Keuringsdienst van waarde’ ligt de focus weer meer op de B2C markt, waar de producenten over het algemeen ‘Geen commentaar’ aangeven of geen uitspraken doen. U snapt nu waarom.

Als bouw moeten we leren om uit onze eigen comfortzone te stappen en te leren van anderen. We hebben nog altijd een stempel van een traditionele sector, waarbij kosten tijdens trajecten alleen maar oplopen. Een ander voorbeeld is een recent artikel over klimaatakkoord over met name de klimaattafels van Cobouw. Als voorbeeld wordt kort onderhandelaar Diederik Samsom aangehaald, die als hoofd van deze tafels dacht met 20 mensen aan tafel te zitten. Vanuit de bouw waren dat er al snel meer dan 100. Vervolgens geeft Maxime Verhagen aan dat hij het zat is en dat er maar geen voortgang is. Het is de hoogste tijd om je een spiegel voor te houden, Maxime.

Dan is er nog onze minister Kasja Ollongren. Volgens Wikipedia van is ze dochter van een sterkundige en werkt ze al sinds haar studie als beleidsmedewerker bij de overheid. Dit is iemand die thuis is in de bouw en van de hoed en de rand weet. Maar hoe gaan we 75.000 woningen per jaar bouwen terwijl we vaklieden tekort komen, #VanGasLos gaan en de energietransitie volledig invullen? Gelukkig heeft Kasja realiteitszin en geeft ze al snel aan dat het symboolpolitiek is, een graadmeter die jaarlijks kan worden bijgesteld. Het moet natuurlijk allemaal wel betaalbaar blijven.

Missing link

Wat we hier in alles missen is een stukje goed kraakbeen, de verbindende factor. Daar waar traditionele bouwleveranciers het lastig vinden om goed verhaal over de bühne te krijgen, daar waar te veel lobbyisten om tafel willen zitten en daar waar een Minsister met haar handen in het haar zit: dan komen de kleintjes om de hoek kijken. Innovatief en proactief zoals goed Nederlands ondernemerschap betaamt.

Gelukkig zit ik wel eens in de bestuurskamer van een mooi concern en dan gaat het gesprek over een nieuwe EPDM-dak of luchtdichte oplossingen. Een ondernemer besluit te gaan nieuwbouwen en dan komen vaak de water- en vochtafdichtingen ter sprake. Dan kijk ik tegendraads niet naar boven maar naar beneden en geef de potentiële opdrachtgever een gemeend compliment over de vloerbedekking. Vaak persoonlijk uitgezocht en niet onder de € 150 per vierkante meter. Als ik dan aangeef dat die investering teniet wordt gedaan als hij niet voor een gedegen dakafdichting kiest, word ik vaak vreemd aangekeken. Opdrachtgevers willen nog wel eens vergeten dat een goede waterafdichting een eerste vereiste is en niet een sluitpost.

Stukjes kraakbeen

Of een gesprek met een aannemer waarin ik hem vraag waar zijn keuze ligt: een paar dubbeltjes besparen of vochtproblemen oplossen in de woning? Ook dan die vragende blik. Het toepassen van geschikte EPDM manchetten en loodvervangers in een woning is wat betreft kosten marginaal als we kijken naar de totale kosten. Als er iets fout gaat, dan zijn de problemen vaak niet te overzien. Toch zijn het vaak de kleinere onderdelen in een bouwwerk die uitermate bepalend kunnen zijn. Staalconstructies verbind je ook niet enkel met bouten, dan heb je toch echt ook een moer nodig.

Beste Kasja en Diederik, stap uit jullie comfortzone in Den Haag en leg je oor ook nog eens te luister bij al die stukjes kraakbeen in Nederland, de kleintjes geven het licht aan het einde van de tunnel.