Wie wil er vandaag de dag nog investeren in wapens? En wie nog in woningen? Onze maatschappij brengt zelf corrigerende ethiek in beweging. In 1970 kon je nog wegkomen met investeren in de wapenindustrie. In 2017 is dat not done. Hoe zit dat met onze gebouwen?

Ik schreef in 2016 dat gebouwen geaccepteerde milieudelicten zijn. Ik gebruik dat begrip opzettelijk, want deze panden zijn goed voor meer dan 30% van de CO₂-uitstoot in Nederland. Door de huidige wet vormen zelfs nieuwbouwwoningen nog een gevaar voor het milieu. Dan heb ik het nog niet over de bestaande woningvoorraad.

Het verschil tussen goed en slecht

Wet- en regelgeving is niet langer een maatstaf voor ‘goed’ en ‘slecht’. Dat tijdperk is gelukkig voorbij. Banken die investeren in de wapenindustrie moeten het al langer ontgelden. De financiers die geen geld in dergelijke sectoren stoppen, zetten dit in als PR. Onze maatschappij is zelfregulerend geworden.

Datzelfde zien we ook in de vastgoedsector. Het Bouwbesluit gebouwen is uit de gratie. Alleen nog echt duurzame gebouwen worden de norm. Steeds vaker willen banken en pensioenfondsen niks meer weten van niet duurzame gebouwen. ABN AMRO en ING willen kantoren met een lager label als een C-label niet meer herfinancieren en helpen zelfs actief deze gebouwen te verduurzamen.

Niet omdat het moet

Syntrus Achmea streeft ernaar om alleen nog maar energieneutrale woningen in haar portefeuille te nemen. En banken en beleggers denken na hoe ze hun portefeuilles kunnen verduurzamen. Niet omdat het moet, maar omdat het wordt verwacht.

Wie durft er nog vandaag de dag te investeren niet duurzame woningen? Woningen zijn net wapens, toch?