Afgelopen week was ik in de randstad voor een bijeenkomst over de toekomst van energie in Nederland in relatie tot de huidige problematiek rondom gaswinning en raakte daar in gesprek met een sympathieke hoofdstedeling. Ik herkende zijn onmiskenbare accent en gaf aan dat dit voor hem, gezien de locatie, wel “een thuiswedstrijd” zou zijn. Dat beaamde hij uiteraard en vroeg beleefd waar ik vandaan kwam.
Ik woon al jaren in Zwolle maar gaf, mede gezien het onderwerp van de bijeenkomst, aan dat ik geboren en getogen ben in Groningen, de plek waar wij momenteel nadelen ondervinden van de gaswinning: aardbevingen die letterlijk de bodem onder je vandaan slaan.
Nonchalance
Ik verstijfde toen hij daarop met enige nonchalance zei: “Het zijn jouw aardbevingen, niet de mijne”. Met een soepele beweging nam hij vervolgens een slok van zijn biertje, pakte zijn iPhone en gaf aan even te kijken wat Ajax op dat moment deed. “Het is een belangrijke wedstrijd…” was zijn korte toelichting.
Kamp
Toen ik naar huis reed, realiseerde ik me dat hij waarschijnlijk zeker niet als enige die mening was toegedaan. Het belangrijkste deel van Nederland, zij die in Groningen wonen, zij die zich met Groningen verbonden voelen óf zij met onderling fatsoen, staan hier gelukkig lijnrecht tegenover.
De inkomsten uit gas zijn een belangrijk onderdeel uit de begroting van Nederland en zonder deze inkomsten worden veel zaken die leven in Nederland leuk maken, niet meer mogelijk. Dat dilemma ligt bij Minister Kamp.
Politiek en twijfel
Daar waar verdeeldheid is, kiest de politiek bijna altijd voor uitstel. Minister Henk Kamp heeft, politiek ervaren als hij is, ingezet op verder onderzoek en daarmee heeft hij tijd gekocht. Daarnaast heeft hij een korte termijn oplossing (tijdelijk minder gas winnen), een ander politieke oplossing voor het winnen van tijd, geregeld.
Het creëren van twijfel over aard, omvang en oplossingsrichting is een volgende politieke kaart die Henk Kamp ongetwijfeld zal trekken. Twijfel is namelijk de beste politieke manier om lang over een onderwerp te discussiëren zonder tot actie over te gaan. De gasinkomsten zijn daarmee ondertussen gewaarborgd en daarmee de rijksbegroting. Dit alles zonder dat direct tot verduurzaming van de energievoorziening moet worden overgegaan.
Natte voeten
Door gebruik van fossiele energie - zoals Gronings gas- stijgt uiteindelijk de zeespiegel. Daar zijn we het denk ik wel over eens. Er zijn websites waarop iedereen het toekomstig waterpeil kan bepalen van zijn eigen woonplaats. Amsterdam is daarin kwetsbaar, heel kwetsbaar. Over 50 jaar zou het maar zo kunnen zijn dat een bijdehante Groninger “Het is jouw overstroming, niet de mijne …" op een avond uitspreekt.
Alternatief
Ik zou de Groningers gunnen dat zij niet alleen de lasten maar ook de lusten van de gaswinning zouden ontvangen: “Het is mijn gas, niet het uwe..” als reactie op “het zijn jouw aardbevingen, niet de mijne” zou je haast willen horen.
Toch is het beter vol in te zetten op verduurzaming van onze energievoorziening, zodat we minder afhankelijk zijn van het Gronings aardgas en andere fossiele bronnen.
Mijn advies aan Henk Kamp: zet vol in op duurzame energie en bied de Groningers een echt alternatief. Dit alternatief zal tevens goed zijn voor de Amsterdammers, maar dan met een vertraging van enige tientallen jaren.
Namens alle Groningers en Amsterdammers ga ik hem dát vertellen.