Jaren geleden, toen ik in de VS woonde, was ik aanwezig bij een schoolsportdag van mijn toen 7-jarige dochter. Het was een heel vooruitstrevende school en wat dat als gevolg heeft, werd me duidelijk toen ik tijdens het aanmoedigen van mijn dochters team door een eveneens 7-jarige scholiere op mijn vingers werd getikt. "It is not about winning", sprak ze me bestraffend toe. Toen ik haar verbaasd vroeg waar het dan wel om ging, zei ze: "About respect and cooperation, of course!" Ik hoor het "duuh" er bijna achter als ik eraan terugdenk.

Ik dacht terug aan die gebeurtenis tijdens de bekendmaking van de Duurzame 50 Vastgoed NL deze week. Ik was enorm blij met de tweede plaats die mij werd toegekend en vroeg me toen af: is dit nu een winnaarsgevoel? Maar ik concludeerde meteen dat dat het niet was en dat het ook op dat moment vooral ging over respect voor mijn werk en over samenwerking. Want ik weet als geen ander dat het werk waar ik voor sta altijd samen met anderen tot stand wordt gebracht. Dat het me blijkbaar lukt een goede indruk te maken, komt niet in de laatste plaats door mijn directe collega's. De afgelopen tijd, toen ik vanwege een stom ongeluk een tijdje verstek moest laten gaan, werd dat extra duidelijk omdat zij ook zonder mij heel mooi werk leverden. Ik had het niet beter gekund. Respect!

Naast me en in de zaal kijkend, zag ik heel veel mensen bij wie ik een dergelijk bewonderend gevoel heb. En met velen van de aanwezigen heb ik in de loop der tijd ook samengewerkt. Ik zag overigens ook heel veel mensen niet, wiens werk ik enorm waardeer. Zij waren er voor een deel niet, denk ik, omdat van veel mensen het goede werk helemaal niet zo bekend is. Zo ontmoette ik een tijdje geleden een schilder/aannemer, die op eigen houtje een heel Brabants dorp aan het verduurzamen was. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en hij kreeg iedereen mee. Echt heel bijzonder, maar ook heel onbekend. Ook las ik laatst het boekje 'Pioniers in de stad' over initiatieven van bewoners om hun wijk weer leefbaar te maken. Ook leegstaand vastgoed bliezen ze nieuw leven in. Eveneens heel bijzonder.

Er zijn dus veel van dit soort doeners op lokaal niveau, die ook in het zonnetje gezet zouden mogen worden. Ikzelf ben eigenlijk niet zo'n doener, in de zin dat ik in de praktijk niet tot mooie projecten kom. "Niet erg", zei een collega mij, "jij bent een duwer en die zijn ook hard nodig. Die steunen die doeners."

En vandaar ook mijn oproep. Als recent gelauwerde duwer zoek ik doeners die de bestaande woonomgeving een (duurzame) kwaliteitsimpuls geven. Om ze in mijn verhalen te kunnen belichten, maar ook om kennis te delen. Respect tonen en samenwerken, dus. Want daar gaat het om. Die destijds 7-jarige Amerikaanse had groot gelijk: It is not about winning.

Anke van Hal is hoogleraar Sustainable Building & Development op Nyenrode en hoogleraar Sustainable Housing Transformation aan de TUDelft en expert binnen het Platform Duurzaam Gebouwd.

Foto: Hannah Anthonysz