'Energielabel niet aanwezig'

Auteur: Albert Hulshoff

Recent las ik op de website van Agentschap NL het nieuwsbericht met de opmerkelijke titel ‘Energielabel nog steeds verplicht’. Dit bericht is een reactie van Agentschap NL op de afwijzing door de Tweede Kamer van de herziene richtlijn EPBD in november 2012.

Deze herziening is met name gericht op het handhaven van de geldende verplichting en zie ik als Europese reactie op het in de woningsector op grote schaal negeren van de labelplicht: bij maar liefst 90% van de huizentransacties is nu geen energielabel aanwezig.

Vraagteken
Maar is dit negeren een probleem? Deze vraag heb ik mij onlangs onder de Kerstboom gesteld. Het antwoord op deze vraag voor mij luidt: jazeker! Als wij de komende jaren op dezelfde voet doorgaan en blijven weigeren de labelplicht in de woningbouw te handhaven, zal – naast een fikse Europese boete voor Nederland voor het niet implementeren van de herziene EPBD, zo verwacht ik – het aantal transacties in de woningbouw waarbij een energielabel aanwezig is niet uit zichzelf gaan toenemen. Daarmee blijven de energiekosten van een woning op het moment van het kopen van een huis een grote onbekende. En dat terwijl de koper tot X cijfers achter de komma op de hoogte is van de maandelijkse hypotheeklasten. Ook blijven zo de mogelijkheden om een woning te verduurzamen, zowel aan de energiebesparing- als aan energieopwekkingkant, op het moment van koop één groot vraagteken.

Gemiste kans
Zolang de investeringsmogelijkheden en de opbrengsten van het verduurzamen van een woning niet inzichtelijk worden gemaakt door het energielabel, zullen deze geen deel uitmaken van de koopbeslissing. Dit is een gemiste kans. Want een verhuizing is hét moment om een woning ingrijpend te verduurzamen. Het is relatief eenvoudig om de verduurzaming van een woning te laten samenvallen met de vaak toch al geplande opknapbeurt. En een dergelijke aanpak leidt tot de minste overlast.

Eén miljard euro
Ook is het op grote schaal verduurzamen van woningen op het moment van verhuizen een belangrijk gegeven voor de Nederlandse bouw- en installatiesector, zeker nu deze sector zich in economisch zwaar weer bevindt. Het komend jaar worden naar verwachting zo’n 100.000 woningen verkocht. Stel dat al deze woningen voor gemiddeld 10.000 euro worden verduurzaamd levert dit een extra omzet op van 1 miljard euro. Deze investering heeft een terugverdientijd van maximaal 10 jaar en levert, naast een besparing op de energiekosten, een rendement op van zeker 10%.

Tweehonderd euro
Het argument van de Tweede Kamer dat de huizenmarkt, die het nu al zo zwaar heeft, geen extra regelgeving kan verdragen, snijdt wat mij betreft geen hout. Het laten opstellen van een energielabel kost gemiddeld 200 euro. Dit bedrag komt overeen met circa 10% van de jaarlijkse energiekosten van een gemiddeld huishouden. En met nog geen 1 promille van de gemiddelde verkoopprijs van een woning.

Tweede Kamer
Daarom vraag ik de Tweede Kamer terug te komen op haar eerder genomen besluit de energielabelverplichting niet te gaan handhaven. En dat in de wetenschap dat het energielabel een effectief instrument is gebleken om huiseigenaren aan te zetten tot het nemen van energiebesparende maatregelen, weinig beleidsgeld vergt en ook nog goed communiceert.