Energielabel: Het paard van Troje?
Sinds 2008 is het verplicht om bij verkoop van een bestaande woning een Energielabel te leveren, echter koper en verkoper konden gezamenlijk beslissen hiervan af zien. Het Energielabel is door de vrijblijvendheid nooit een succes geworden.
Van 1 juli 2012 wordt er een tweede poging gedaan. Het Energielabel wordt verplicht bij verkoop van alle woningen, ook nieuwbouwwoningen. Koper en verkopen mogen er dan niet meer van afzien. De labeling voor de nieuwbouwwoningen worden dan gekoppeld aan de EPC methodiek.
Het Energielabel geeft de koper inzicht in het gemiddelde energieverbruik van de woning voor het gebouwgebonden energieverbruik (het verwarmen van de woning en tapwater). Het huishoudelijke energieverbruik wordt buiten beschouwing gelaten.
Vastrechtkosten
Het Energielabel vertelt echter niks over de energiekosten. Niet alleen omdat de energieprijs varieert maar ook omdat vastrechtkosten niet worden meegenomen. Als de vastrechtkosten niet varieerden per woning was er geen probleem. Echter de vastrechtkosten voor een cv-ketel zijn veel lager dan voor stadsverwarming en WKO.
Hierdoor kan het zijn dat een A-label woning met gas nog steeds lagere energielasten heeft dan een A++ label met bijvoorbeeld stadsverwarming en PV-cellen. Met het Energielabel wordt dan ook geen weerspiegeling van de energielasten gegeven in tegenstelling tot de labeling voor tv’s en auto’s.
Het Energielabel vertelt bij een woning alleen hoe goed de woning is voor het milieu. Is dit wat de consument wil weten bij het kopen van een huis? Is dit wat de banken wil weten bij het verstrekken van een hypotheek?
Verkeerde been
De consument wordt met het Energielabel op het verkeerde been gezet. Hij denkt een huis te kopen met lage woonlasten maar krijgt een woning met weinig CO2 uitstoot, maar geen garantie op lage maandlasten.
De koppeling van de EPC aan het Energielabel slaat volledig de plank mis. De vastgoedsector moet zich dit gaan realiseren en moet niet meer gaan ontwerpen op basis van de EPC maar op basis van de woonlasten. Dit kan door het treffen van robuuste maatregelen bestaande uit onder andere een zeer goede isolatie schil, laag temperatuur verwarming en goede kierdichtheid.
Als de vastgoedsector van nu af aan gaat ontwerpen op minimale energielasten kunnen we van de introductie van het Energielabel een succes maken. Anders halen we, met de introductie van het Energielabel, het Paard van Troje binnen en zal de tweede introductie van Energielabel wederom falen en laten we hiermee de kans om nieuwbouwwoningen positief te onderscheiden van de bestaande bouw aan ons voorbij gaan.
Onno Dwars
Vastgoedontwikkelaar/ Manager duurzaamheid VolkerWessels Vastgoed
Gerelateerde artikelen, events & downloads
Reacties
Beste Onno, Leuk dat je de energiekosten aanhaalt voor het energielabel voor woningen. Maar wordt er bij de berekening van andere energielabels dan wel rekening gehouden met bijvoorbeeld verschil in vastrechten, leveringskosten, m3/kwh-prijzen, dal-nacht-weekendtarief, dubbele meters, etc, of in het geval van een auto: rijgedrag, brandstofprijzen, provinciale opcenten stads-of snelweggebruik?? Wat ik wil zeggen: de berekening van de energiekosten is totaal onrealistisch. Het verbuik en daarmee de kosten zijn afhankelijk van veel meer factoren en heel belangrijk het gebruikersgedrag
Graag zou ik willen horen hoe het dan wel moet
Sterk punt. De epc zelf is ook al geen succes. Immers hoe meer en duurder de installaties hoe lager de epc. Terwijl een goed geïsoleerde woning juist een lagere energiebehoefte heeft en dure installaties overbodig maakt. Toch maar doen dan halen we een lagere epc. En wie profiteert daar van? Niet de gebruiker, want de investering moet toch terugbetaald worden.
En waar gaat al dat geld heen dat we gaan betalen voor zo'n label? Echt een schandalig heffing is dit!
Inderdaad is de berekening totaal onrealistisch. Dit wordt ook nog een versterkt doordat de kosten van het energiesysteem niet mee worden genomen. Waar ik voor pleit is dat ontwikkelaars en bouwers verplicht worden om zeer energiezuinige schil te bouwen en dat installaties zoals PV-cellen en Zonneboilers niet een middel moeten zijn om de EPC te behalen. Eerst een goede schil en dan pas techniek. Dat is duurzaam voor de gebruiker maar ook voor de verre toekomst. Het energielabel moet ook aangeven of er gekozen is voor hoge of lage vastrechtkosten. Zodat een bewoner kan zien dat bij laag energieverbruik hoge of lage vastrechtkosten behoren. Op naar een duurzame toekomst!
Het is noodzakelijk in de bstaande bouw echte effectieve slagen te maken. Een aparte EPC voor de schil; een aparte EPC voor de installaties en een maximaal gebouwgebonden energieverbruik per m2 vloeroppervlak. De hoogte van de investering wordt minder belangrijk bij de keuze, de exploitatielasten (restwaarde, vervangingskosten na 12 jaar ed) zijn voor de langere termijn veel betere "verkoopargumenten".
Het paard van Troje is al jaren binnen, op 1 januari 2008 om precies te zijn. Het energielabel is een instrument voor beleidmakers niet voor gebouweigenaren. Laten we hopen dat het energielabel, net als Achilles, op basis van de recast EPBD de pijl in zijn hiel krijgt geschoten die nodig is om hem tot inkeer te doen komen. Nee, een voortijdige dood is in dit geval niet nodig. Maar een beter doordacht energielabel waar de toekomstige gebouweigenaar ook écht iets aan heeft zou zeer welkom zijn!
Sterker nog, het energielabel zegt eigenlijk helemaal niet hoe goed het huis is voor het milieu. Recentelijk moest een energie ambassadeur tijdens een Bouwlokaal van Bouwend Nederland nog erkennen dat er energiezuinig glas is gebruikt, maar dat kwam wel uit Japan! Het label houdt dus totaal geen rekening met een duurzaam bouwproces. De burger rekent zich rijk met een zogenaamd energiezuinige woning, maar maatschappelijke energiekosten kunnen dit effect geheel te niet doen.
Als bewoner heb ik afgelopen jaar 2 energie prestatie adviezen laten uitvoeren. 1 voor de vervanging van een aantal installaties en 1 erna. Wat mij het meest opvalt was: 1) het verschil tussen de door ons gerealiseerde besparing (bijna 1.000 m3 aardgas) en de besparing die volgens de EPA adviseurs haalbaar was (minder dan 2 tientjes in de maand). 2) Het gebrek aan kosteneffectieve maatregelen voor een label C woning met bouwjaar 1991. Terwijl meerdere buren van ons ook op het punt staan om grote vervangings- en onderhoudsinvesteringen te doen in hun woning. Bjj het behalen van de besparing speelt ons gedrag zeer zeker ook mee (alleen stoken in ruimtes waar we verblijven, klokthermostaat, rekening houden met de beschikbaarheid van warm water van de zonneboiler), maar ergens blijft knagen dat de berekening van de besparing die de EPA adviseurs voor de particuliere markt hanteren niet verder kijkt dan het officiele invulformulier lang is. Ik blijf overigens voorstander van het energielabel, alleen zouden de adviezen om je label te verbeteren meer naar de woning als totaalsysteem moeten kijken ipv enkel naar losse deeltjes.
Goh wat een conservatief wereldje is die bouw toch. Waar in andere landen het energielabel al lang met succes is ingevoerd,blijven partijen in Nederland de invoering tegenwerken. Je merkt dat bij de verkoop van woning energie nog steeds geen rol speelt omdat er nog steeds geen label is. Bij andere sectoren als apparatuur en auto's is door invoering van het label dit inmiddels een verkoopargument geworden, waar het dat vroeger niet was. En ook in de huursector wordt,waar inmiddels de meeste woningen gekeurd zijn, zie je dat dit inmiddels een verkoopargument is. Maar de bouw blijft helaas een conservatief wereldje.
Je slaat de spijker op z'n kop. Maar geef mij toch maar een A++ Woning, daar heb ik best 25 euro per maand voor over!