Af en toe is het zinvol (en ook leuk) om ontwikkelingen in het land der duurzaamheid te plaatsen in historisch perspectief.

Of we daar wetenschappelijk wijzer van worden is te betwijfelen, het nuanceert wel ons gevoel van superioriteit, immers we weten toch zoveel, en we kunnen met onze kennis en technologieën Moeder Natuur toch de baas?

Onze onderneming wordt steeds vaker betrokken bij de discussie rondom de uitstoot van CO₂ en wat we daar aan zouden kunnen doen. Interessant daarbij is dat we zowel aan de beleidskant van gemeenten en provinciën vertoeven alsmede ook aan de kant van de industriële ondernemingen.

Sinterklaas
We hebben in Nederland de mond vol over CO₂-foot prints, CO₂-neutraal gedrag, klimaatneutraliteit. Daaromtrent wordt Cagerito steeds vaker benaderd door organisaties die de meest fantastische oplossingen aandragen om de kwalijke uitstoot van CO₂ op exotische en avontuurlijke manier te compenseren. Een wereldwijde handel in rechten op CO₂-uitstoot is groeiende en bloeiende.

Maar steeds weer bekruipt ons daarbij een gevoel van de 'goed heiligman'. Sinterklaas bestaat dan wel niet, maar het is wel leuk om toch te willen geloven dat hij echt is.

Het afkopen van een deel van de CO₂ uitstoot door een stuk bos in de Amazone te bemachtigen, of als aandeelhouder te participeren in een windmolen op Bali, of zelfs door kortcyclisch hout te gebruiken voor biomassa (wie dat ooit in een formule heeft bedacht verdient een plaats in de show bij Hans Klok of David Copperfield), bij mij roept het associaties op met de ontwikkelingen in de kerk zo in het begin van de 16de eeuw.

Aflaat
Op 31 oktober 1517 timmerde Maarten Luther een brief met daarbij 95 stellingen aan de deur van de kerk in Wittenberg. Hij stelde ondermeer het gebruik van kerkelijke aflaten aan de kaak. Immers, via de systematiek van de aflaat kon een 'gelovige' kerkelijke overtredingen afkopen met een geldbedrag.

Begonnen als een kleinschalig en vrij onschuldig fenomeen, groeide het aflatensysteem uit tot een echte handel, en een wezenlijke bron van inkomsten voor de toenmalige kerk. Toen ik een aantal certificaten uit de huidige CO₂-emissiehandel onder ogen kreeg, bekroop mij het gevoel van een déjà vu.

Hoe is het mogelijk dat je je vervuilende gedrag zo kunt afkopen? En dat overheden er aan mee willen werken. In dat laatste zien wij een parallel met de kerkelijke macht van de 16de eeuw; het gaat steeds weer om macht en toegang tot de mondiale kapitaalstromen.

Let wel, wij als Cagerito hebben niets tegen investeren in duurzaamheid elders, maar de basis in duurzaam gedrag is nog altijd het verminderen of zelfs voorkomen van de eigen primaire vervuiling.

Dus duurzame bouwers, zet de schouders daar maar eerst eens onder!

Geert Verlind
Directeur Cagerito