Auteur: Tim van Dorsten
Wie is verantwoordelijk in een bouwproject? Die vraag stond centraal tijdens een businessmeeting over Ketensamenwerking, die plaatsvond tijdens Building Holland 2016.
Rond het hoofdpodium Gaia stonden diverse hoge tafels, met barstoelen eromheen. Aan een van die tafels gingen Marcel Klok van Wolter & Dros, Erik Spijkerman (Oosterburg), Maurice Beijk van Unipro, Bart Eissens van Sigma Coatings, Louis Rampaart van VBI, Theo van der Meijden (Reynaers), Monique de Vos (Faay), Henk van Dop van Ecochain en Manon Veldkamp van Dubotechniek met elkaar in discussie over ketensamenwerking. “Een gezamenlijke verantwoordelijkheid leidt tot betere prestaties.”
In de kinderschoenen
Na de introductieronde startte moderator Veldkamp de discussie met de stelling: ‘Ketensamenwerking is de meest kansrijke manier om faalkosten te reduceren.’ Klok is hiermee eens. “Maar dan moet de hele keten wel bij de uitvraag betrokken zijn. Dat staat nu nog in de kinderschoenen.”
Volgens Van der Meijden moeten de toeleveranciers mede de keten vormen. “Zij beschikken over de benodigde kennis. En in plaats van de aannemer lijkt het me goed dat de opdrachtgever de leidende rol inneemt. Als er in het voortraject foute productkeuzes worden gemaakt, bestaat de kans dat de opdrachtgever de hoofdprijs betaalt in zijn exploitatiekosten.” Beijk merkt echter dat de opdrachtgever niet weet wat hij wil. “Daarom moet de industrie hierbij meer betrokken zijn.”
Van Dop beschouwde het hele systeem als compleet verziekt. “De marges in de bouw zijn dunner dan de pagina’s van de Bijbel. Een aannemer is eigenlijk gewoon een projectmanager, maar hij stuurt te veel op prijs.” Zo vreemd vond Van der Meijden dat niet. “Dat is zijn verdienmodel.”
Volgens Beijk pakt Unipro dit anders aan. “Bij ons draait alles om co-creatie”, legde hij uit. “Want als je kennis durft te delen, dan kom je sneller tot innovaties.” Ook Klok zag de meerwaarde van een team in. “Maar dit moet nog wel groeien.” Daarom stelde De Vos dat een ketenregisseur nodig is. Van Dorp beaamde dit: “Iemand moet boven de partijen staan.”
Innovaties zorgen voor meer marge
Op de stelling dat aanbestedingsmodellen niet om de prijs maar om de kwaliteit dienen te draaien, reageerde Van der Meijden dat het selecteren op prijs ten koste gaat van innovaties. Dat beaamde Beijk. “Innovaties zorgen voor lagere faalkosten en dus ook voor meer marge.”
Van Dop vond de prijs eenvoudig meetbaar. “Kwaliteit is dat niet.” Hierop reageerde Beijk: “Daarom wil ik naar prestatiecontracten.” Eissens liet weten liever te kijken naar rendement. “Dat is beter dan kwaliteit.”
Gezamenlijke verantwoordelijkheid
Dit leidde wel tot de derde stelling, dat een prestatiecontract een gezamenlijke verantwoordelijkheid is. “Dit leidt wel tot betere prestaties”, vond Rampaart. Vos liet weten dit lastig te vinden. “Wij maken onder meer plafondplaten. Dit is een onderdeel van een gebouw. Wie geeft hierop garantie af?”
Van der Meijden was hierin stellig. “Wij verwerken ook producten van andere bedrijven in onze producten. Die moeten echter wel voldoen aan onze eisen. Dit controleren wij: voldoen ze hieraan, dan geven wij 10 jaar garantie op onze systemen.”
Foto bovenaan: Robert Tjalondo