Wekelijks geven we op Duurzaam Gebouwd lezers de kans om een column te schrijven over een brandende kwestie. Deze week de column van Marjet Rutten van Constructief. Ook een keer een column schrijven? Stuur een e-mail naar: g.vos@duurzaamgebouwd.nl.
Gezocht: Eerlijk keurmerk!
Er wordt in ieder geval over gesproken. Over duurzaamheid. In slechts een paar jaar tijd is het van een geitenwollensokken onderwerp naar een allemansvriend gegaan. Voor de conservatief ingestelde bouwsector een hele prestatie.
Maar nu? Wordt het niet tijd dat we het containerbegrip nader gaan definiëren? Dat we consensus vinden over wat nu duurzaam is? Hebben we het over de winning van grondstoffen, het productieproces en transport van materialen, het effect van toepassing op het energieverbruik en/of de flexibiliteit (een daarmee langere houdbaarheid) van het gebouw of over wat we vervolgens met het afval kunnen doen?
Enkele architecten nagelaten die de moeite nemen voor ieder materiaal dat ze in het gebouw toepassen een footprint uit te werken, zijn de meeste nog aangewezen op communicatie van de fabrikanten. En laten we wel zijn, die is niet altijd objectief. Sterker nog; in onderzoek geven deze fabrikanten zelf toe dat een duurzaam imago eerder afhangt van de communicatie (roep je maar vaak genoeg dat je duurzaam bent, dan denken de meeste in ieder geval dat je tot de duurzamen hoort), dan dat je daadwerkelijk betere prestaties levert dan de concurrent.
Over duurzaamheid valt dus zeker nog te twisten. Minerale wol vinden architecten in Nederland duurzaam, de Italianen denken hier echter compleet anders over. Voor een architect lijkt mij dit een onwerkelijke situatie.
Iemand zal dus zijn nek uit moeten steken en een keurmerk moeten ontwikkelen wat recht doet aan alle aspecten van duurzaamheid en het zwaartepunt daar legt waar de maatschappelijke belasting ook het hoogst is. Een integraal keurmerk dat transparant is voor iedereen. Eén keurmerk, dat voorkomt dat we straks tien verschillende keurmerken krijgen. Een keurmerk dat er voor zorgt, dat architecten zich met hun eigen werk bezig kunnen houden ipv voetafdrukjes maken.
Voorwaarde is natuurlijk wel dat het keurmerk voor iedereen bereikbaar is. Dus ook voor kleinere fabrikanten. Het moet geen halve ton kosten per product om het te laten onderzoeken. Nu minister van der Hoeven geen subsidie meer aan duurzame energie wil uitgeven heeft ze gelijk een potje om het keurmerk te financieren. Dit keurmerk leidt in ieder geval niet tot luiheid bij het bedrijfsleven...